Ένας μονόλογος μετά θάνατον της πρωτοπόρου Ελληνίδας φωτογράφου του 20ου αιώνα, Έλλης Σεραιδάρη, που έγινε διεθνώς γνωστή με το ψευδώνυμο Nelly’s. Η Nelly’s έγινε διάσημη τραβώντας την δεκαετία του ‘20 φωτογραφίες γυμνών χορευτών μπροστά από αρχαία μνημεία. Το έργο γράφτηκε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η Nelly’s στο έργο μπαίνει στο μετρό της Αθήνας, αναζητώντας τον αγαπημένο της σκύλο - φαίνεται ότι τον έχασε όταν τον έβγαλε βόλτα. Υπόγεια, μέσα στο μετρό της κεντρικής Αθήνας, η Nelly’s έρχεται αντιμέτωπη με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Μιλάει με τους περαστικούς νοσταλγικά για το παρελθόν και την αντίληψη της για τον κόσμο που είδε τότε σαν φωτογράφος. Η Nelly’s προσφέρει ιστορίες από τη ζωή της, από την ιδιαίτερη καλλιτεχνική της ευαισθησία και από τις δυναμικές πεποιθήσεις της.

Όλα αυτά σε αντίθεση με τον δυσαρμονικό σύγχρονο κόσμο και τα επιθετικά νέα ήθη που αντιπροσωπεύουν επί σκηνής οι δύο σιωπηλοί χαρακτήρες / χορευτές. Το έργο είναι ένα προϊόν της συνύπαρξης διαφορετικών τεχνών, μία εκλεπτυσμένη άσκηση κατασκευής που αναπτύσσεται οριζόντια.

Έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από την συγγραφέα και στα ιταλικά από τον Giusepe Marengo.