Μια γυναίκα ψυχικά διαταραγµένη έγκλειστη ζει και παλεύει µε τις αναµνήσεις, τις φαντασιώσεις, τα απωθηµένα της, εν γένει τα φαντάσµατα της άρρωστης ψυχής της. Μια καταπιεστική µητέρα, ένας θρησκόληπτος και άβουλος πατέρας, ένας κατά παραγγελία των γονέων γάµος, ένας αλητήριος σύζυγος, ένα µίζερο κοινωνικό περιβάλλον και στενά οικογενειακό, µια απονενοηµένη προσπάθεια να καταστεί µητέρα, συγκροτούν το ιατρικό της ιστορικό, ώστε να δοθεί το δραµατουργικό έναυσµα να παρακολουθήσουµε τη βασανιστική της πορεία µέσα στη σχιζοφρένεια, τη σύγχυση εντυπώσεων, τη θολούρα σχέσεων και το πλαγκτόν ενός βυθού σαλεµένου.

Η σύλληψη της κεντρικής άρρωστης µορφής είναι καρπός βαθιάς µελέτης του συγγραφέα σε ανάλογα τραυµατικά υποκείµενα. ∆εν υποχρεώνει τον θεατή να παρακολουθεί από την άνεση της πολυθρόνας του µε οίκτο µια άρρωστη ύπαρξη. ∆εν υποχρεώνει τον ηθοποιό του να εφεύρει ρεαλιστικές φόρµες για να µιµηθεί τη σχιζοφρένεια. Η ηρωίδα του παλεύει µε τα φαντάσµατα του παρελθόντος της, άρα ο θεατής λειτουργεί ως ψυχαναλυτής, δηλαδή µελετά τα αίτια, τις αφορµές, τις ρίζες που οδήγησαν το άρρωστο αυτό πλάσµα στην ταραχή της συνείδησης.