O Γιώργος παρακολουθεί στην τηλεόραση τον Πόλεμο τον Άστρων και νιώθει πως είναι ο εκλεκτός, ο ήρωας, ο σωτήρας του σύμπαντος. Φαντάζεται το μέλλον του γεμάτο ηρωικές πράξεις, αστρικά ταξίδια, πνευματικούς δασκάλους και ντροπαλές πριγκίπισσες.

 Όταν όμως έρχεται η ώρα να διαβεί το κατώφλι του σπιτιού του, η αλήθεια είναι διαφορετική. Απατεώνες, ψεύτες, λωποδύτες, φίλοι που μπροστά υποστηρίζουν ενώ πίσω θάβουν, γυναίκες που ξεριζώνουν τις καρδιές, μίζερη μικροαστική ζωή κολλώντας τιμές σε κονσέρβες ντομάτας στα σούπερ μάρκετ, φθηνή αρχιτεκτονική -ανάμεσα σε τσιμέντα και καλώδια- να σβήνει κάθε ίχνος ουρανού, παιχνίδια εξουσίας και εκδίκησης, μα πάνω απ’ όλα μια διαρκής μοναξιά και μια αίσθηση ότι δεν είσαι τίποτα άλλο παρά ένα μηδενικό. Είναι η στιγμή της συνειδητοποίησης πως ο κόσμος δεν είναι πάντα ανθρώπινος. Οπότε και συντελείται εκείνη η τεράστια έκρηξη, που πληγώνει και πονάει δυνατά, αλλά στο τέλος συνεφέρει και προσγειώνει.