Ο Αμνός είναι η ιστορία μιας νύχτας στη ζωή ενός άτεκνου ζευγαριού. Κατά τα φαινόμενα, το συγκεκριμένο βράδυ κάποιος διαρρηγνύει την απομονωμένη μεζονέτα τους, και ο άντρας, ο Ζήσης, πυροβολεί και σκοτώνει τον διαρρήκτη.

Στην προσπάθεια που κάνουν, με τη γυναίκα του, την Ευτυχία, να βρουν τον καλύτερο τρόπο για να αποφύγει τις συνέπειες της πράξης του, έρχονται στο προσκήνιο χρονίζοντα προβλήματα της σχέσης τους, αδιέξοδα και ματαιώσεις.

Η κατάρρευση του συλλογικού οράματος, ο μικροαστικός κομφορμισμός, πίσω από τη μάσκα της ιδεολογικής ευαισθησίας, και η καλλιτεχνική ιδιαιτερότητα, σκιαγραφούν το πλαίσιο της αποξένωσης των δύο προσώπων.  

Το έργο δομείται ως μουσική φούγκα, της οποίας το θέμα, η προσπάθεια εξαφάνισης του πτώματος, επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά σε παραλλαγές, μέχρι την έλευση του ονείρου και την αποκάλυψη της αλήθειας – μιας αλήθειας ανατρεπτικής.     

Δύο ιστορίες είναι συνυφασμένες εδώ. Η μία κρύβει την άλλη. Η υποτιθέμενη διάρρηξη λειτουργεί ως πέπλο συγκάλυψης του πραγματικού γεγονότος, δηλαδή της αυτοκτονίας του άντρα.

Η γλώσσα του έργου είναι αγωνιώδης και συχνά εκρηκτική, στην προσπάθεια να αποδώσει με ειλικρίνεια την ψυχική κατάσταση των προσώπων και τον απόηχο (του όπλου) μιας πράξης τελεσίδικης, είτε πρόκειται για φόνο είτε για αυτοκτονία. 

Ταυτόχρονα, η (ωμή) ερωτική πράξη που επανέρχεται κι αυτή ως σημείο τριβής και ως διακύβευμα μεταξύ των δύο προσώπων αποκαλύπτει ένα κρυφό σύμπαν διαπραγματεύσεων, ταπεινώσεων και παιχνιδιών εξουσίας.

Ο Αμνός είναι η ιστορία μιας νύχτας στο καθαρτήριο.