Το έργο αναφέρεται στο θέμα που ανέκυψε τα τελευταία χρόνια, της ταυτοποίησης των οστών των αγνοουμένων με τη μέθοδο του DNA και συγκεκριμένα στη συναισθηματική διαδρομή μιας γυναίκας στη μέση ηλικία και του γιου της αλλά και στις διαφορετικές αντιδράσεις τους, όταν μαθαίνουν ότι όλα αυτά τα χρόνια που περίμεναν, ο σύζυγος και πατέρας ήταν νεκρός.

Μια γυναίκα που τότε ήταν 30 χρονών και ο γιος της βρέφος περιμένουν τον αγνοούμενο πατέρα.

Τριανταπέντε χρόνια αναμονής, υπομονής, ελπίδας, αμφιβολίας, πόνου, σύγκρουσης αισθήματος και λογικής, αμέτρητων «γιατί» που παραμένουν ακόμη αναπάντητα.