Δυο χαρακτήρες ξεκολημμένοι από την τοιχογραφία της επείγουσας καθημερινότητας, και μια απροσδιόριστη φωνή που τους υπνωτίζει, τους αφυπνίζει, τους παρασύρει σε μια περιπλάνηση, περιφορά, περιδίνηση σε μια ωμή και τρυφερή πόλη, σε μια απρόσμενη πόλη που θα μπορούσε να είναι και η Αθήνα.
Ένα ιλιγγιώδες πολιτικά ενδοσκοπικό κείμενο, όπου το νοσταλγικό La petite fleur του Sindney Bechet και οι συνεχόμενες φωτογραφίες της πόλης, που πέφτουν στα διαστήματα της «ύπνωσης», ενισχύουν τη συνειρμικότητα και την αμφιθυμία του κειμένου.
ΣΥΝΟΨΕΙΣ
Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου, 1995
3 άντρες―3 γυναίκες [Ελάχιστος αριθμός ηθοποιών: 2 άντρες―3 γυναίκες]
Αντρόγυνα, 2003
1 άντρας και 1 γυναίκα (σε βίντεο)
Η πόλη στα γόνατα, 2006
3 άντρες―2 γυναίκες.
Ελληνική αϋπνία, 2006
2 γυναίκες―1 άντρας
Το κίτρινο σκυλί, 2009
1 γυναίκα
Πέστροφα Δουνάβεως, 2010
1 άντρας
Μετά τις τελευταίες μας λέξεις, 2011
1 άντρας - 1 γυναίκα
Πουπουλένιο τίποτα, 2011
2 γυναίκες―1 άντρας
Κάποιος να τους πονέσει, 2012
2 άντρες―1 γυναίκα
Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά, 2012
1 άντρας
La petite mort, 2014
3 γυναίκες (25, 35, 45 χρονών)
Το παγκάκι του κανένα, 2014
2 άντρες και 1 γυναίκα (ακούγεται μόνο η φωνή της)
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ
Η σκηνική περιπέτεια ενός βλέμματος
Ο Μισέλ Φάις, από την Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου (1994) μέχρι και τα Κτ...
