Πρόσωπα ριγμένα στο πουθενά. Φράσεις θρυμματισμένες. Ένα χρονόμετρο σ΄ ένα τραπέζι. Οι ηθοποιοί έρχονται στη σκηνή με τις καρέκλες τους. Νεοτερος άντρας, μεγαλύτερος άντρας, γυναίκα. Αλλάζουν θέσεις σοβαροί, σαν νευρόπαστα. Σε κάθε αλλαγή κάποιος από τους τρεις χτυπάει το χρονόμετρο. Κάθονται μετωπικά, προφίλ ή κόντρα στο κοινό. Πάνω ή κάτω από το τραπέζι.
Μια κωμωδία απόγνωσης για το νόημα της ομιλίας, της σιωπής, της μνήμης. Ράκη ερωτικών ή οικογενειακών στιγμών. Εικόνες καταστροφής, ενύπνια αίσθηση.
ΣΥΝΟΨΕΙΣ
Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου, 1995
3 άντρες―3 γυναίκες [Ελάχιστος αριθμός ηθοποιών: 2 άντρες―3 γυναίκες]
Αντρόγυνα, 2003
1 άντρας και 1 γυναίκα (σε βίντεο)
Η πόλη στα γόνατα, 2006
3 άντρες―2 γυναίκες.
Ελληνική αϋπνία, 2006
2 γυναίκες―1 άντρας
Το κίτρινο σκυλί, 2009
1 γυναίκα
Πέστροφα Δουνάβεως, 2010
1 άντρας
Μετά τις τελευταίες μας λέξεις, 2011
1 άντρας - 1 γυναίκα
Πουπουλένιο τίποτα, 2011
2 γυναίκες―1 άντρας
Κάποιος να τους πονέσει, 2012
2 άντρες―1 γυναίκα
Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά, 2012
1 άντρας
La petite mort, 2014
3 γυναίκες (25, 35, 45 χρονών)
Το παγκάκι του κανένα, 2014
2 άντρες και 1 γυναίκα (ακούγεται μόνο η φωνή της)
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ
Η σκηνική περιπέτεια ενός βλέμματος
Ο Μισέλ Φάις, από την Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου (1994) μέχρι και τα Κτ...
