Είμαστε τ’ όνομά μας; Είμαστε οι νεκροί μας; Μπορείς να στροβιλίζεσαι ανάμεσα στη σάρκα και στη μνήμη; Μπορεί ένα εγώ που άλλοτε υποφέρει από πολύ κι άλλοτε από καθόλου εαυτό να αφηγηθεί μια ιστορία; Ένας συγγραφέας, σε πυρετώδη ακινησία, κολυμπάει αντίθετα στο ρεύμα (σαν άλλη πέστροφα) της Ιστορίας, της νοσταλγίας, της ενδοσκόπησης, της πλοκής.
Εβραϊκή μνήμη και εξομολόγηση, τραγούδι και παραλήρημα, πένθος και αφροδισιακό άγχος.
Το έργο βασίζεται στο Aegypius monachus (2001, αναθεωρημένη επανέκδοση: 2013).
ΣΥΝΟΨΕΙΣ
Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου, 1995
3 άντρες―3 γυναίκες [Ελάχιστος αριθμός ηθοποιών: 2 άντρες―3 γυναίκες]
Αντρόγυνα, 2003
1 άντρας και 1 γυναίκα (σε βίντεο)
Η πόλη στα γόνατα, 2006
3 άντρες―2 γυναίκες.
Ελληνική αϋπνία, 2006
2 γυναίκες―1 άντρας
Το κίτρινο σκυλί, 2009
1 γυναίκα
Πέστροφα Δουνάβεως, 2010
1 άντρας
Μετά τις τελευταίες μας λέξεις, 2011
1 άντρας - 1 γυναίκα
Πουπουλένιο τίποτα, 2011
2 γυναίκες―1 άντρας
Κάποιος να τους πονέσει, 2012
2 άντρες―1 γυναίκα
Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά, 2012
1 άντρας
La petite mort, 2014
3 γυναίκες (25, 35, 45 χρονών)
Το παγκάκι του κανένα, 2014
2 άντρες και 1 γυναίκα (ακούγεται μόνο η φωνή της)
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ
Η σκηνική περιπέτεια ενός βλέμματος
Ο Μισέλ Φάις, από την Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου (1994) μέχρι και τα Κτ...
