Ένας φωτογράφος εμφανίζει φωτογραφίες στο στούντιο του για μια έκθεση που ετοιμάζει με θέμα τους σαλούς, τους μετανάστες και τους αστέγους της μεγαλούπολης. Παράλληλα ανακαλεί τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του και την προβληματική τους σχέση. Στην πορεία «ζωντανεύουν» οι φωτογραφημένοι εξόριστοι, ενώ ο φωτογράφος επαναλαμβάνει το παραμιλητό τους ή εμπλέκεται στους εξαρθρωμένους διαλόγους τους.

Βαθμιαία, ο σκοτεινός θάλαμος, γίνεται η σκοτεινή ζώνη της πόλης, η σκοτεινή  ανάμνηση, η σκοτείνη επιθυμία. Ποιητική της πόλης, του πένθους, της περιπλάνησης και της αποτύπωσης.

Το έργο κλείνει με το ανέμελο «Volare» του Domenico Modugno που τραγουδούν φωτογράφος και οι φωτογραφικές εμμονές του, εξερχόμενοι της σκηνής.

Βασίζεται στο φωτογραφικό λεύκωμα και βιβλίο Πόλη στα γόνατα, 2002.