Τα μάτια που κοιτάζουν είναι πιο γυμνά απ’ το σώμα που χορεύει. Σε μια εποχή όπου τα κύματα μεταναστών κατακλύζουν την Αθήνα, μια μετανάστρια στριπτιζέζ καταρρέει από καρδιακό επεισόδιο την ώρα του προγράμματος. Όταν το σώμα της μεταφέρεται στο νεκροτομείο ενός νοσοκομείου, οι τρεις υπάλληλοι νεκροκόμοι αναγνωρίζουν σε αυτήν το πρόσωπο με το οποίο διατηρούσαν ο καθένας μια διαφορετική σχέση. Μέχρι τη μεταφορά της στον θάλαμο ψύξης, αναλύουν το παρελθόν και εξωτερικεύουν τα βαθύτερα συναισθήματά τους. Η αποφυγή της ευθύνης για τον θάνατό της, οι αλληλοκατηγορίες, οι προκαταλήψεις αλλά και οι ενοχές, τους οδηγούν σε συγκρούσεις και στην ψυχική συντριβή τους.

Το έργο είχε λάβει το Κρατικό Βραβείου Πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα του Υπουργείου Πολιτισμού το 2004.