Πρεμιέρα σήμερα, 8 Νοεμβρίου, για την Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. της Λένας Κιτσοπούλου σε σκηνοθεσία  Δήμητρας Δερμιτζάκη στο θέατρο Ζήνα. Το Greek Play Project με την Μαντώ Λουπάτατζη συνάντησε την πρωταγωνίστρια της παράστασης Κίττυ Παϊταζόγλου και συνομίλησε μαζί της.

Τι σημαίνουν τα αρχικά του τίτλου της παράστασης Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.;

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α θα πει: Μην  Αντιστέκεσαι Ισοπεδώσου Ρίξε Ολοκληρωτικό Ύπνο Λυτρώσου Αυτοκτόνα.

Η Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α είναι ένα χάπι, που το παίρνεις μόνο μια φορά, και τελειώνεις.

Πόσο δύσκολο εγχείρημα είναι για έναν ηθοποιό ο μονόλογος;

Είναι η πρώτη φορά που κάνω μονόλογο κι ομολογώ ότι, για ένα μεγάλο διάστημα στις πρόβες, ο πανικός ήταν φίλος μου. Έχει τεράστια μοναξιά αυτή η λειτουργία, υπαρξιακή μοναξιά, γιατί δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι στη σκηνή να ακουμπήσεις πάνω τους κι είναι τόσο ωραίο κι ανακουφιστικό ν' ακουμπάς στους ανθρώπους.

Από την άλλη στο συγκεκριμένο έργο είναι τόσο καταλυτική η μοναξιά αυτού του προσώπου, που φτάνει να μιλάει στα έπιπλα, να δημιουργεί κόσμους με τη φαντασία του και να μπαίνει σε αυτούς τους κόσμους, συνομιλώντας με φαντάσματα. Σκέφτομαι τη ΜΑΙΡΟΥΛΑ σαν μια πολύ σκοτεινή, αλλά και γελοία εκδοχή της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Ένα έργο γεμάτο rabbit holes, μαύρες τρύπες, όπου πέφτεις μέσα τους και βγαίνεις αλλιώς. Κάποιες φορές δε βγαίνεις και καθόλου.

Τι ήταν αυτό που σε κέντρισε στον μονόλογο αυτό και είπες το "ναι" στη συνεργασία;

Η Δήμητρα και το κείμενο. Με τη Δήμητρα γνωριζόμασταν από την Άλκηστη της Ευαγγελάτου στο Εθνικό Θέατρο το 2017, είναι ένα πλάσμα δυνατό, ανήσυχο, με όραμα και δοτικότητα. Όταν μου το πρότεινε κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, ένιωσα ένα διπλό σοκ.

Από τη μια μου φαινόταν τόσο ουσιαστικό να ανέβει σήμερα αυτό το κείμενο.

Από την άλλη, ας είμαι ειλικρινής, η Μαρία Πρωτόπαππα, που είναι πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος, είχε κάνει μια ανατριχιαστική ερμηνεία στην πρώτη ΜΑΙΡΟΥΛΑ στο Εθνικό το 2009. Δεν ήξερα πραγματικά τι παραπάνω θα μπορούσα να προσθέσω για να έχει νόημα. Και με τρόμαζε, γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο έτοιμοι να σε στήσουν στον τοίχο και ν' αρχίσουν τις συγκρίσεις, κάτι που δε με αφορά καθόλου, άσε που είναι και φοβερά αντιδημιουργικό.

Αλλά έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια κι έχουν αλλάξει τα πάντα. Η γενιά μου έχει φάει διπλό χαστούκι μετά από μια οικονομική κρίση και όλα αυτά τα κύματα πανδημίας. Τίποτα δεν είναι ίδιο με τότε. Οπότε, είπα, αν δε ρισκάρουμε και τώρα, που δεν έχουμε τίποτα, πότε θα γίνει αυτό; Είπα ναι λοιπόν σε μια νέα ΜΑΙΡΟΥΛΑ, κι ας φάω τα μούτρα μου πανηγυρικά.

Σύστησέ μας τη Μαιρούλα. Ποια είναι, πού βρίσκεται ή πού βρέθηκε στη ζωή της;

Είναι μια σύγχρονη νέα γυναίκα, που δεν της λείπει τίποτα, αλλά έχει μπουχτίσει απ' όλα. Που θα μπορούσε να τα κάνει όλα τέλεια, αλλά πουθενά δε βρίσκει ένα νόημα. Που ψάχνει κάτι πιο μεγάλο, πιο απόλυτο, αλλά όλα της φαίνονται μάπα.

Κι αποφασίζει να κοιτάξει πίσω από την κουρτίνα της ζωής, να βαδίσει όπως λέει κι ο Άμλετ, στην άγνωστη αυτή, ανεξερεύνητη χώρα του θανάτου.

Όταν η Λένα Κιτσοπούλου έγραψε το κείμενο τοποθετούσε τη ΜΑΙΡΟΥΛΑ λίγο πριν τα 40. Πιστεύω στις μέρες μας, και το λέω με πολλή λύπη, η ηλικία εμφάνισης αυτού του.. «μπουχτίσματος» έχει κατέβει.

Το σημείωμα της παράστασης αναφέρει την ενασχόληση που έχει η Μαιρούλα να διαβάζει άρθρα γνωστών influencer όπως τους  «10 καλύτερους τρόπους να ζήσεις». Ποιοι είναι για σένα οι 5 καλύτεροι τρόποι να ζήσει κανείς τη ζωή του;

Όπως σιχαίνεται η Μαιρούλα τους influencers, έτσι κι εγώ θα σας πω: Δεν υπάρχει εγχειρίδιο για τους  καλύτερους τρόπους να ζήσεις. Αυτά είναι βλακείες και fast food φιλοσοφίες, για να μην αφιερώσεις χρόνο και μπεις λίγο πιο βαθιά στα πράγματα.

Ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με την προσωπικότητα του, την ηλικία του και την εποχή του, βρίσκει απόλαυση, έμπνευση και νόημα σε τόσο διαφορετικά πράγματα, δόξα τω Θεώ. Κι αυτό θα πει διαφορετικότητα, σεβασμός στο αλλιώτικο και «σκύψιμο» πάνω στην πραγματική ανάγκη του άλλου. Όλα τ' άλλα είναι επικίνδυνες γενικεύσεις.

Βρήκες κοινά σημεία με τον χαρακτήρα της Μαιρούλας; Αν ναι, ποια είναι αυτά;

Κι εγώ αναζητώ το απόλυτο και τρώω πολλές φορές τα μούτρα μου. Θα ‘θελα κάποια στιγμή να φύγει αυτή η σχεδόν παιδική μου ανάγκη να είμαι συνεχώς στα κόκκινα.

Εκτός παράστασης αλλά εντός θεάτρου, πες μου τρεις θεατρικούς ρόλους που θα ήθελες να ενσαρκώσεις στο μέλλον.

Με νοιάζουν πολύ περισσότερο οι άνθρωποι με τους οποίους θα βρεθώ. Οι ρόλοι είναι άδεια καλούπια που γεμίζουν όταν συνομιλείς με  ζωντανούς ανθρώπους, ανταλλάζεις έμπνευση, εμπειρίες και πορεύεστε μαζί σε κάτι.

Αλλά για να μη φαίνεται πως αποφεύγω την ερώτηση, θα πω πως η Βιόλα από τη Δωδέκατη Νύχτα, μου ασκεί μια ακατανόητη περιέργεια και συγκίνηση να την προσεγγίσω κάποια στιγμή.

Αν μπορούσες να διαλέξεις ένα συναίσθημα που θα ήθελες να κουβαλάει ο θεατής μετά το τέλος της παράστασης, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Λαχτάρα για ζωή. Χωρίς γιατί.

Ταυτότητα παράστασης

Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.

Συγγραφέας: Λένα Κιτσοπούλου

Σκηνοθέτης: Δήμητρα Δερμιτζάκη

Ηθοποιός: Κίττυ Παϊταζόγλου

Ιδέα Σκηνικού: Θάλεια Μέλισσα

Υλοποίηση Σκηνικού -Κοστούμια: Ήρα Σπαγαδώρου

Κίνηση: Ανδρονίκη Μαραθάκη

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Κατάκη

Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Βίντεο Προώθησης: Μαρίλη Ζάρκου

Σχεδιασμός Αφίσας: Γκέλυ Καλαμπάκα

Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Πού: Θέατρο Ζίνα,, Λεωφ. Αλεξάνδρας 74, Αθήνα, τηλ.: 210 6424424

Πότε: Από Δευτέρα 8 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00