Μια ομάδα που συστάθηκε με αφορμή το φεστιβάλ Off Off Athens έρχεται με ένα έργο για την ενδοοικογενειακή βία. Το Ένα δέντρο για τον Αντρέι  στις 4 και 5 Ιουνίου είναι η πραγματική ιστορία ενός εφήβου.

Ουκρανία τέλη δεκαετίας 90. H διάσπαση της σοβιετικής ένωσης βρίσκει τη χώρα ανεξάρτητη αλλά κατεστραμμένη οικονομικά. Σε ένα μικρό χωριό μεγαλώνει ο Αντρέι  προσπαθώντας να κατανοήσει τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω του. Την ανεργία, την κρίση, τους φίλους του αλλά και τον ίδιο που αλλάζει κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια τοξική, εθισμένη σε ουσίες και στη θρησκευτική πίστη, αποξενωμένος από τους φίλους και το εκπαιδευτικό σύστημα, βρίσκει παρηγοριά σε ένα δέντρο. Όνειρο του να γυρίσει τον κόσμο με το ποδήλατο του και να γίνει συγγραφέας. Και κάπου εκεί... η πραγματικότητα μπερδεύεται με τη φαντασία  και το δέντρο γίνεται γι αυτόν φίλος, οικογένεια, σύμμαχος στα όνειρα του. Σκαρφαλωμένος στα κλαδιά του αφηγείται την ιστορία του και βρίσκει τη γαλήνη που αποζητούσε.

Πως θα συστήνατε σε κάποιον την ομάδα σας;

Η ομάδα συστάθηκε λίγο καιρό πριν με σκοπό τη συμμετοχή της  στο off off athens festival, με το έργο Ένα Δέντρο για τον Αντρέι. Οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν συμφοιτητές στην ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης Μοντέρνοι Καιροί και με τους υπόλοιπους συνεργάτες και φίλοι. Πρόθεση της ομάδας είναι να συνεχίσει την καλλιτεχνική της δραστηριότητα και μετά το φεστιβάλ, «παντρεύοντας» διάφορα είδη τέχνης μεταξύ τους όπως το θέατρο, ο χορός η ζωγραφική κλπ.

Τι σας προκάλεσε να καταθέσετε πρόταση στο Φεστιβάλ;

Η ανάγκη μας να διηγηθούμε την ιστορία του ήρωα της παράστασης μας , σε ένα πολύ αξιόλογο και οργανωμένο φεστιβάλ, που δίνει πάτημα σε νέους καλλιτέχνες.

Πείτε μας ένα καλό λόγο για να έρθει κάποιος να δει την παράστασή σας. 

Η παράσταση μας είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία ενός εφήβου. Πράγμα που την καθιστά από μόνη της δυνατή. Είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, της χρήσης ναρκωτικών και του σχολικού εκφοβισμού. Μια ιστορία στη μνήμη όλων των παιδιών που δεν καταφέραμε να σώσουμε ως γονείς, εκπαιδευτικοί ή φίλοι.

Πιστεύετε ότι το ελληνικό θέατρο έχει χώρο για τις νέες ομάδες;

Δυστυχώς στην Ελλάδα, όχι μόνο στο χώρο του θεάτρου αλλά της τέχνης γενικότερα, η προσφορά είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση. Και οι επιχορηγήσεις που δίνονται από το κράτος είναι ελάχιστες, πόσο μάλλον για τις νέες ομάδες. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες κάνουν άλλες δουλειές για να βιοποριστούν και συχνά έρχονται αντιμέτωποι με την άμισθη εργασία. Παρόλα αυτά, όσο υπάρχει καλλιτεχνική ανησυχία θα υπάρχει και χώρος γι αυτούς που, έχοντας πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας, προσπαθούν, επιμένουν και αντέχουν να συνεχίσουν.

Τι ονειρεύεστε για το μέλλον; 

Όνειρο μας είναι να καταφέρουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία ελεύθερη. Σε μια κοινωνία που θα στηρίζει την εξάπλωση της τέχνης, ξεκινώντας από τα σχολεία και την εκπαίδευση. Μια κοινωνία   που θα έχει  καταφέρει να αποτάξει από πάνω της  το ζυγό της καταπίεσης, να γκρεμίσει  τα τείχη μέσα στα οποία ζούμε  και θα μας κάνει να στραφούμε στον συνάνθρωπο με αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη, αγάπη.

Συντελεστές

Κείμενο / Σκηνοθεσία: Μαρία Μάργαρη

Σκηνικά: Ελένη Παπαευσταθίου

Κοστούμια: Παρασκευή Αναγνώστη, Μάρη Μαγκάκου

Μουσική: russian lullaby bayu bayushki, Turkish March Mozart

Φωτισμοί: Γιώργος Ζιώγαλας

Κίνηση: Νικολέτα Σοφία

Φωτογραφίες: Πέτρος Hodo

Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Μουργελά

Trailer παράστασης: Πέτρος Ηοdo, Αλέκος Σωτηρίου

Φωνή: Γιάννης Πετρίδης

Ερμηνεύουν:

Αντρέας Βελέντζας, Γιώργος Ζιώγαλας, Παναγιώτης Λαγανάς, Ελένη Λύρα, Ελένη Παπαευσταθίου, Αντωνία Πίντζου

Το trailer της παράστασης:

https://www.youtube.com/watch?v=uG3WI4WRXzY&feature=youtu.be

•          Διάρκεια παράστασης: 35 λεπτά 

Τρίτη 4 Ιουνίου στις 20.15

Τετάρτη 5 Ιουνίου στις 22.00