Ο Τάσος Αλατζάς είναι γνωστός μας κυρίως μέσα από τη σημαντική του πορεία ως ηθοποιός. Τα τελευταία χρόνια περνάει όλο και πιο δυναμικά σε ένα άλλο πόστο – εκείνο του σκηνοθέτη. Αυτό το διάστημα παρουσιάζεται στο θέατρο Σταθμός σε σκηνοθεσία του το έργο Αφορμή…Τρωάδες μια παράσταση σύγχρονου προβληματισμού με αφορμή το έργο του Ευριπίδη. Πάντοτε ουσιαστικός και μετρημένος, άνθρωπος με ήθος και αγάπη για τη δουλειά του, βαθύς και ανθρώπινος, μοιράζεται μαζί μας κάποιες σκέψεις.

Γιατί οι Τρωάδες σήμερα; 

Γιατί οι Τρωάδες αύριο; Μεθαύριο; Μετά από  έναν χρόνο; Από  δύο, τέσσερα, οχτώ, δέκα χρόνια; Σε περιόδους δύσκολες το θέατρο πάντα θα στρέφεται στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Στις  Τρωάδες βλέπουμε τα δεινά που προκαλεί ένας πόλεμος, πόσο απάνθρωπα και αλαζονικά συμπεριφέρονται οι νικητές, τον αντίκτυπο του πολέμου πάνω στον ψυχισμό των νικημένων, την απελπισία της προσφυγιάς. Την μοίρα του άμαχου πληθυσμού, των γυναικών πιο συγκεκριμένα, που από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. 

Υπάρχει φόβος όταν καταπιάνεται κανείς με την προσαρμογή της τραγωδίας; 

Πάντα υπάρχει. Δεν γίνεται να μην υπάρχει. Είναι τόσο μεγάλα κείμενα, που σε τρομάζουν. Όμως μέσα από εκεί αρχίζεις να ανακαλύπτεις πράγματα που δεν φαντάζεσαι. Σταμάτησα πια να φοβάμαι. Με τον φόβο δεν θα βρεις τίποτα που να σε κάνει καλύτερο. Αφήνω τον λόγο, τις λέξεις να με οδηγήσουν. Αισθάνομαι και νιώθω το κείμενο. Το κατανοώ και το σέβομαι. Οι λέξεις, το νόημα, ο ρυθμός των κειμένων αυτών σου ανοίγουν δρόμους που δεν είχες σκεφτεί καν.

Ποια ήταν η αφετηρία για τη συγκεκριμένη δουλειά;

Θα σου μιλήσω για το βιογραφικό της παράστασής μας, που έχει πολύ ενδιαφέρον. Ξεκίνησε πριν δύο χρόνια, ως πτυχιακή παράσταση των τριτοετών σπουδαστών στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου, στην οποία διδάσκω υποκριτική από το 2014. Εκεί μπήκε το πρώτο λιθαράκι. Μετά σαν κάτι να με έτρωγε μέσα μου, που μπορεί να φτάσει αυτό; Άρχισα να δουλεύω το κείμενο, ξανά και ξανά και μετά από πέντε μήνες είχα καταλήξει σε μια διασκευή για τρεις γυναίκες ηθοποιούς, που θα έκαναν όλους τους ρόλους. Ο Μάνος Καρατζογιάννης βρήκε την ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα και μας ενέταξε στο ρεπερτόριο του Θεάτρου Σταθμός. Η Νεκταρία Γιαννουδάκη, η Ιωάννα Ζιάννη και η Ασπασία Μηλιαράκη αγκάλιασαν και πίστεψαν αυτή την ιδέα. Κατά τη διάρκεια των προβών προστέθηκε και η Πέννυ Φυλακτάκη, η οποία έκανε την προσαρμογή σύγχρονων μαρτυριών, γυναικών αιχμαλώτων πολέμου. Το νήμα, η αφορμή για την παράσταση ήταν πια πολύ ξεκάθαρα. Αυτόν τον πόνο των γυναικών αιχμαλώτων πολέμου,  προσπαθούμε να προσεγγίσουμε μέσα από την παράστασή μας. Αφορμή οι Τρωάδες για να ερευνήσουμε τις επιπτώσεις του πολέμου στον ψυχισμό των αιχμάλωτων  γυναικών. Οι αντρικοί ρόλοι βρίσκονται στην σκηνή σαν φαντάσματα που τις στοιχειώνουν. Τις οδηγούν να ξεδιπλώσουν τα δεινά που πέρασαν και να πράξουν, όπως ούτε και οι ίδιες δεν φαντάζονται.

Πως είναι όταν ο ηθοποιός περνάει στη θέση του σκηνοθέτη; 

Είναι συναρπαστικό. Όταν ξέρεις την λειτουργία του ηθοποιού, είναι πιο εύκολο να τον κατευθύνεις προς την ιδέα, το όραμα, τι θες να πεις και να δείξεις με το έργο που σκηνοθετείς. Η διαδικασία από τη σύλληψη έως την εκτέλεση και πραγματοποίηση μιας παράστασης είναι πολύ γοητευτική. Σαφώς και θα υπάρξουν δυσκολίες, απογοητεύσεις, εντάσεις αλλά, το αποτέλεσμα, ειδικά αν είναι και κοντά σε αυτό που έχεις οραματιστεί, σε κάνει να τα ξεχνάς όλα. Χαρά και ολοκλήρωση, αυτές είναι οι λέξεις.

Ποια διαδικασία σε γοητεύει περισσότερο; Αυτή του ηθοποιού, του σκηνοθέτη ή του δασκάλου;

Η κάθε μια έχει την δική της γοητεία. Ως ηθοποιός από το 1995 που τελείωσα την  Σχολή του Θεάτρου Τέχνης έχω ζήσει συναρπαστικές στιγμές. Είχα την τύχη να δουλέψω με πολύ σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Πάντα τους παρατηρούσα, πώς προσεγγίζουν τον ρόλο τους, πώς φέρονται πάνω και κάτω από τη σκηνή. Μεγάλο σχολείο. Με έκαναν να αγαπήσω πιο πολύ το θέατρο. 

 Ως δάσκαλος χαίρομαι όταν βλέπω τους μαθητές μου να ανακαλύπτουν κομμάτια του εαυτού τους, που φοβόντουσαν να αγγίξουν. Να ελευθερώνονται και να πιστεύουν σε αυτό που είναι και φέρουν. Να δουλεύουν και να γίνονται καλύτεροι. 

Ως σκηνοθέτης θέλω οι ηθοποιοί, οι συντελεστές και οι συνεργάτες μου να είναι και να αισθάνονται συν-δημιουργοί στο όραμα και την ιδέα που έχω. Στην παράστασή μας Αφορμή…ΤΡΩΑΔΕΣ το πετύχαμε και είμαι πολύ περήφανος γι'  αυτό. Έχω την τύχη και την τιμή να είναι μαζί μου πολύ αγαπημένοι άνθρωποι. Ο Σάκης Μπιρμπίλης στους φωτισμούς, η Πένυ Φυλακτάκη  στις σύγχρονες προσθήκες, η Βασιλική Σύρμα στα κοστούμια, η Μαρία Βουμβάκη στα ηχητικά τοπία, η Ασπασία Μηλιαράκη στην κινησιολογία. Τους ευχαριστώ όλους.

Η παράσταση «αφορμή... Τρωάδες» παρουσιάζεται στο Θέατρο Σταθμός από την Δευτέρα 25 Μαρτίου στις 21:00, για 8 παραστάσεις σε διασκευή - σκηνοθεσία Τάσου Αλατζά.

«...τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας…»

Τρεις γυναίκες, σ’ έναν χώρο άχρονο, στο κέντρο της μεγάλης βίας, αναμένουν. Η αναμονή αυτή θα γεννήσει λέξεις και οι λέξεις θα αποκτήσουν νόημα. Θα δημιουργηθούν δεσμοί και θα αποκαλυφθεί ο λόγος της αναμονής. Η αφορμή δόθηκε. Οι Τρωάδες θα αποκτήσουν σώμα, θα αρχίσει ένα παιχνίδι ρόλων και θα μας αφηγηθούν  την ιστορία τους. Η ιστορία της Τροίας, της Συρίας, του Σεράγεβο, της Ρουάντα, του Σουδάν, της Αρμενίας, της Κορέας, της Σμύρνης, της…  Ο λόγος του Ευριπίδη συναντιέται, χωρίς να ανακόπτεται, με μαρτυρίες γυναικών του σήμερα.

Οι αντρικοί ρόλοι βρίσκονται στην σκηνή σαν φαντάσματα που τις στοιχειώνουν. Τις οδηγούν να ξεδιπλώσουν τα δεινά που πέρασαν και να πράξουν, όπως ούτε και οι ίδιες δεν φαντάζονται.

Η παράσταση αφορμή...Τρωάδες δείχνει τις επιπτώσεις του πολέμου στον ψυχισμό των αιχμάλωτων γυναικών. Γυναίκες που από την ασφάλεια του σπιτιού τους βρίσκονται στο δρόμο. Έναν δρόμο άγνωστο, αβέβαιο και τρομακτικό.

Παίζουν:

Νεκταρία Γιαννουδάκη

Ιωάννα  Ζιάννη

Ασπασία Μηλιαράκη

Ταυτότητα παράστασης:

Κείμενο: Ευριπίδης

Μετάφραση: Μιχάλης Κακογιάννης

Διασκευή - Σκηνοθεσία: Τάσος Αλατζάς

Προσαρμογή Κειμένου (στους πολέμους της γενιάς μας): Πένυ Φυλακτάκη

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Σχεδιασμός Ήχου: Μαρία Βουμβάκη

Κίνηση: Ασπασία Μηλιαράκη

Σκηνικά: Τάσος Αλατζάς

Βοηθός Σκηνοθέτης: Ερμίνα Γεράρδη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Ψυχογυιός

Βοηθός Κινησιολόγου: Έλενα Σταύρου

Φωτογραφίες: Ανδρέας Θεολογίτης

Παραστάσεις:

Δευτέρα: 25 Μαρτίου, 1, 8, 15 Απριλίου

Τρίτη: 26 Μαρτίου, 2, 9, 16 Απριλίου

Διάρκεια: 70 λεπτά

Στο Θέατρο Σταθμός, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα 

Τιμή εισιτηρίου:

13 Ευρώ (κανονικό), 10 Ευρώ (φοιτητικό – ομαδικά), 5 Ευρώ (ατέλειες)

Προπώληση:

Viva.gr και στο τηλέφωνο του Θεάτρου Σταθμός: 21 0523 0267

Υπεύθυνη Προώθησης ( Συλλόγων – Σχολεία ): Ειρήνη Ντουλάκη