Η Ιουλιέτα Καλαντζή είναι μια νέα ηθοποιός. Το 2013 συμμετείχε στο φεστιβάλ Δράμας γράφοντας το σενάριο και σκηνοθετώντας την ταινία μικρού μήκους «Άνευ», η οποία τιμήθηκε με το βραβείο φωτογραφίας. Το έργο Πολυξένη του Γιάννη Σολδάτου που παίζεται στο Εσωθέατρο κάθε Δευτέρα και Τρίτη είναι η πρώτη της σκηνοθεσία στο θέατρο. 

Ποια είναι η μεγάλη πρόκληση μέσα στη πληθώρα σκηνών και παραστάσεων για έναν νέο καλλιτέχνη σήμερα;

Είναι ένας δύσκολος χώρος, με πολλές απαιτήσεις και ελάχιστες οικονομικές απολαβές. Δύσκολα μπορείς να ζήσεις μόνο απ’ αυτό. Είναι όμως η λύτρωση της ψυχής μας. Η ικανοποίηση του καλλιτέχνη έρχεται μέσα από την αποδοχή του κόσμου. Από μια καλή κουβέντα που θα του πει ο θεατής, από το γέλιο την ώρα της παράστασης. Σ’ αυτή τη δύσκολη οικονομική περίοδο για όλους μας το να έρθει κάποιος ή κάποια να δώσει χρήματα (που δεν του περισσεύουν) για να δει μια παράσταση είναι σημαντικό. Είναι πρόκληση να σε τιμήσει με την παρουσία του σε μια εποχή που υπάρχουν παρά πολλές παραστάσεις

Γιατί μια ηθοποιός αισθάνεται την ανάγκη να σκηνοθετήσει;

Θεωρώ πως κάθε σκηνοθέτης πρέπει να έχει περάσει πρώτα από μια δραματική σχολή και να έχει κάνει και κάποια βήματα ως ηθοποιός. Κατά αυτόν τον τρόπο θα είναι πιο κοντά στους ηθοποιούς του, στις ανησυχίες τους, θα νιώθει καλύτερα την ψυχοσύνθεση τους ώστε να μπορέσει να βγάλει πράγματα που ούτε ο ίδιος ο ηθοποιός δεν γνώριζε ότι τα είχε. Γιατί μια παράσταση μπορεί να σταθεί χωρίς να υπάρχει ο σκηνοθέτης από κάτω, όχι όμως και τον αντίθετο. Ήμουν τυχερή γιατί συνεργάστηκα με τρεις υπέροχους ηθοποιούς που θεωρώ ότι έδωσα αλλά και πήρα πράγματα στη διπλή μου αυτή ιδιότητα. Είναι η πρώτη μου σκηνοθετική προσπάθεια στο θέατρο και ελπίζω όχι η τελευταία. Ήδη τελειώνω ένα θεατρικό έργο που θα ανεβεί σε κεντρική σκηνή του χρόνου, το οποίο και θέλω να σκηνοθετήσω. Το 2013 έκανα σενάριο- σκηνοθεσία στην ταινία μικρού μήκους ΑΝΕΥ η οποία βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Δράμας. Αυτή την εποχή ετοιμάζω τη δεύτερη.

Τι ήταν αυτό που σε κέρδισε και σε έκανε να επιλέξεις το έργο;

Πρώτον  μ άρεσε πολύ που ήταν κωμωδία. Με τον Γιάννη Σολδάτο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και πάντα λέγαμε να συνεργαστούμε. Μάλλον ήταν η κατάλληλη στιγμή. Είναι ένας άνθρωπος που πάντα πίστευε σε μένα και στις δυνατότητες μου, όποτε αυτό από μόνο του ήταν μια καλή αρχή. Αυτό που με ιντριγκάρει πιο πολύ απ’ όλα είναι το μυαλό του Σολδατου και οι γνώσεις που έχει. Ο άνθρωπος είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια. Για να παρακολουθήσεις τα έργα του πρέπει όχι να έχεις μόνο γενικές γνώσεις αλλά και ειδικές ανάλογα το έργο. Είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες που πολλές φορές χάνεσαι. Όποτε λέω από μέσα μου «Ωχ! Δύσκολα τα πράγματα». Όμως έχω ένα κακό εγώ ... μόλις δω δυσκολία κολλάω !!! Όποτε και σκηνοθεσία έκανα και ενδυματολογικά και κάτι από σκηνικά έκανα ... αυτά !!!! Για πρώτη παράσταση καλά είναι ...

Με αφορμή το έργο που ανεβάζετε, υπάρχει σύνδεση με το παρελθόν μας και το αρχαίο κλέος ; 

Οτιδήποτε μας απασχολεί στο παρόν είναι ακόμα εδώ. Ακόμα και αν αυτό ονομάζεται παρελθόν. Εννοείται πως υπάρχει σύνδεση. Μόνο που επαναπροσδιορίζουμε την έννοια του ήρωα σε κάθε εποχή. Η θεμελιώδης έννοια που χαρακτηρίζει τον Αρχαίο Έλληνα ήρωα είναι η έννοια του κλέους. Δηλαδή η φήμη που αποκτά όχι μόνο ο ήρωας αλλά και η οικογένεια του. Η αριστεία του στο πεδίο της μάχης του εξασφαλίζει την υστεροφημία του στις επερχόμενες γενιές ανά τους αιώνες. Στο παρελθόν ανήκει η αυτοθυσία και η αυταπάρνηση για τη σωτηρία της ελευθερίας σε όλα τα επίπεδα και η υπεράσπιση των ηθικών και ανθρωπιστικών αξιών

Η Πολυξένη είναι ένα σύμβολο. Πως λειτουργεί αυτό για σένα και ποια είναι η Πολυξένη του Γιάννη Σολδάτου;

Η Πολυξένη είναι πράγματι σύμβολο. Το σύμβολο στα κακώς κείμενα τόσων χρόνων. Το σύμβολο της ανέχειας μας σε ό,τι μας προστάζουν, το σύμβολο στην οικονομική και πνευματική παρακμή. Στην ευκολία μας να κρίνουμε αλλά μην τυχόν και κριθούμε. Και όπως λέει και ο Σολδατος στην Πολυξένη του: «Μια πόρνη που πρέπει να σφαχτεί για να σωθεί το έθνος».

Τι εύχεσαι για το μέλλον; 

Εύχομαι περισσότερους νέους καλλιτέχνες, ανθρώπους να εκφράζονται μέσα από την τέχνη τους. Παιδιά που ελπίζουν και ονειρεύονται, που δημιουργούν, που οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο. Εύχομαι όλοι τους να είναι αθεράπευτα ρομαντικοί στο δρόμο που επέλεξαν...

 'Ανευ - η βραβευμένη ταίνια μικρού μήκους της Ιουλιέτας Καλαντζή