Νέα παιδιά και ταλαντούχα όλα! Ανήσυχοι καλλιτέχνες που δουλεύουν με επαγγελματισμό και σοβαρότητα. Παιδιά της νέας φουρνιάς, από αυτά που δίνουν ελπίδες και βάζουν βάσεις. Αυτοί είναι οι 4frontal, μια ομάδα θεάτρου σε συνεχή κίνηση και ανανέωση, εσωτερική και σκηνική. Τους θαύμασα πρόσφατα στην εξαιρετική τους παράσταση «Οικογένεια Μπες Βγες» για την αρτιότητα της συνεργασίας τους, την αχαλίνωτη δημιουργικότητά τους που καθόλου δεν περιόριζε η αυστηρή τους πειθαρχία. Τώρα, στο θέατρο 104 παρουσιάζουν τη νέα τους παράσταση «Σοφία Λασκαρίδου – Μια αγάπη μεγάλη» σε σκηνοθεσία του συνεργάτη τους Παντελή Δεντάκη. Μια παράσταση με αφορμή τον μεγάλο έρωτα της ζωγράφου Σοφία Λασκαρίδη και του ποιητή Περικλή Γιαννόπουλου.

Ποιός εμπνεύστηκε το όνομα της ομάδας;

Θανάσης  Ζερίτης: Το όνομα της ομάδας το εμπνεύστηκε και ο δημιουργός της ο 
Αποστόλης Κουτσιανικούλης το 2009 και 2 χρόνια αργότερα η ομάδα άλλαξε  
μορφή,ενταχθήκαμε κι εμείς σε αυτήν, μεγάλωσε και συνεχίζει να 
εξελίσσεται ελπίζω.

Ποιός είναι ο τρόπος για να λειτουργεί μια ομάδα; Η κυκλική ροή των 
καλλιτεχνών; Η ανανέωση; Είναι εύκολο να συμφωνούν τόσοι άνθρωποι;

θ.Ζ.:  Θα δανειστώ εναν τίτλο του Χόρβαρτ: θέλει Πίστη, αγάπη και 
ελπίδα. Πολύ και από τα τρία!

Είναι εύκολο να επιβιώσουν νέα παιδιά στον χώρο σε μια χώρα που δεν 
διαθέτει κανένα σύστημα υποστήριξης;

Αμαλία Νίνου: Οι νέοι αντιμετωπίζουν προβλήματα σε πολλά μέρη του κόσμου και 
στους περισσότερους εργασιακούς χώρους. Μοιάζει λίγο περίεργο πια να 
γκρινιάζουμε εμείς ενώ παντού υπάρχει αβεβαιότητα, αν όχι πόλεμοι και 
μετανάστευση. Από εκεί και πέρα ναι, τα πράγματα είναι δύσκολα στο 
θέατρο αλλά το ζήτημα είναι πιο βαθύ από το συμπέρασμα της ελλιπούς 
κρατικής υποστήριξης. Οι περισσότεροι της γενιάς μας που γνωρίζω κάνουν 
και άλλες δουλειές κατά καιρούς για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να 
μπορέσουν να στηρίξουν την ανάγκη τους να στέκονται και να επικοινωνούν 
τις ιδέες, τις σκέψεις και τα ερωτηματικά τους. Κάνουμε θέατρο με το 
περίσσευμα των αντοχών μας -σωματικών και πνευματικών- αλλά μήπως έτσι 
κάπως δεν γινόταν και παλιότερα;

Γιατί η παρακάτω δήλωση;  «Η ομάδα ασχολείται με τη μεταφορά μη 
θεατρικών κειμένων στη σκηνή αλλά και με έργα σταθμούς της παγκόσμιας 
δραματουργίας παράγοντας παράλληλα και πρωτότυπα έργα». Τι θέλετε να 
αποκλείσετε με αυτό; Δηλαδή ένα σύγχρονο ελληνικό κείμενο δεν θα 
μπορούσε να είναι μέρος του ρεπερτορίου σας;

Νεφέλη Μαϊστράλη: Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε ως ομάδα, διαπιστώσαμε ότι όλοι θέλαμε να ασχοληθούμε με μη θεατρικά κείμενα, μας άρεσε η διαδικασία να κάνουμε δραστικό έναν λόγο που δεν είναι προορισμένος να παρασταθεί. Δεν είπαμε ότι θα κάνουμε μόνο αυτό, απλώς μας αφορούσαν τέτοια κείμενα και 
διαπιστώσαμε ότι μας ταιριάζουν και  πλέον, μας χαρακτηρίζουν. Αν έρθει 
στα χέρια μας ένα θεατρικό κείμενο που μας αφορά, δεν θα κολλήσουμε στη 
φόρμα του πράγματος αλλά στο τι μπορούμε να πούμε εμείς κάνοντας αυτό. 
Μικρά παιδιά είμαστε, τι να αποκλείσουμε;

Αριστέα Σταφυλαράκη: Θα ήθελα να προσθέσω πως έχουμε αποδείξει ότι αγαπάμε και την ελληνική λογοτεχνία αφού μαζί με την Λασκαρίδου έχουμε ανεβάσει μέχρι τώρα τρία κείμενα Ελληνικής λογοτεχνίας: τον  «Μουνή» της Λένας Κιτσοπούλου και την «Οικογένεια  Μπες-βγες» του Γιάννη Ξανθούλη.

Πως προέκυψε το ενδιαφέρον σας για τη Σοφία Λασκαρίδου; Και γιατί;
 

Ελένη Κουτσιούμπα: Mια μέρα, που είχαμε κανονίσει να κουβεντιάσουμε τα επόμενα σχέδιά μας, ήρθε η Νεφέλη και μας είπε πως κάποτε κοντά στο σπίτι της 
ζούσε ένα κορίτσι, που το έλεγαν Σοφία και είχε μεγάλα όνειρα για τη ζωή 
και την τέχνη της. Μας μίλησε για τα κατορθώματά της και τον μεγάλο της 
έρωτα. Δεν γνώριζε κανείς μας τα πρόσωπα αυτά. Χαμογελάσαμε θυμάμαι.  
Αλλά πέρασαν μήνες μέχρι να διαβάσουμε όλοι, να καταλάβουμε πόσα πολλά 
διαφορετικά θέματα μας αφορούν στην ιστορία αυτή και να αποφασίσουμε να 
ασχοληθούμε μαζί της. Η λαχτάρα της για τη ζωή, η διεκδίκηση των 
δικαιωμάτων της, ο μυθιστορηματικός της έρωτας με έναν άνθρωπο που το 
έργο του δεν εκτιμήθηκε όσο ζούσε, αλλά σήμερα υπάρχει και 
χρησιμοποιείται μ’ έναν καταχρηστικό τρόπο. Και άλλα τόσα και τόσα 
θέματα.

 

Οι μεγάλες αγάπες είναι ευλογία ή κατάρα;

Σταύρος Γιαννουλάδης: Οι μεγάλες αγάπες μπορούν να είναι είτε ευλογία είτε κατάρα. Ανάλογα με τον ρου της ιστορία μας, της ζωής μας και τις επιλογές που 
κάνουμε. Ένα μεγάλο συναίσθημα είναι κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε 
και ως εκ τούτου μπορεί να αποβεί μοιραίο. Πιστεύω πως η μεγαλύτερη 
ευλογία είναι να μπορέσουμε να βιώσουμε μια μεγάλη αγάπη, όποια έκβαση 
και να έχει. Τέτοια συναισθήματα είναι που μας ορίζουν στη ζωή, και μας 
διατηρούν, μας κάνουν να είμαστε ακόμα άνθρωποι. Άλλωστε, τι πιο σπουδαίο 
από την αγάπη, να μαθαίνεις τον κόσμο μέσα από την αγάπη, να μαθαίνεις 
τον εαυτό σου μέσα από την αγάπη, να καταστρέφεσαι, να ξαναγεννιέσαι, να 
ζεις την αγάπη και η αγάπη να σου ενεργοποιεί συναισθήματα που νόμιζες 
πως ήταν καιρό χαμένα. Νομίζω σε ένα κόσμο που οχυρωνόμαστε συνεχώς για 
να επιβιώσουμε, η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να μας 
επαναφέρει στην πραγματικότητα και στην ζωή.

Υπάρχει αναλογία μεταξύ των δυο εποχών;

Νεφέλη Μαϊστράλη: Τα θέματα που απασχολούν τους ανθρώπους είναι ίδια, είτε μιλάμε για τα τέλη του 19ου αιώνα, είτε μιλάμε για το σήμερα. Το περιβάλλον 
επηρεάζει τον τρόπο που εκφράζονται αλλά, στη φύση τους δεν αλλάζουν. 
Θα αγαπάμε πάντα πολύ και θα προσδιοριζόμαστε από αυτό - έτσι δείχνει η 
ιστορία!  Δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή κατάρα οι μεγάλες αγάπες. Σαν 
απαραίτητες μου φαίνονται. Δεν υπάρχουν και πολλοί τρόποι για ν' 
αντιμετωπίσεις τον Θάνατο.

Η αυτοκτονία είναι επιλογή;

Αριστέα Σταφυλαράκη: Η αυτοκτονία είναι επιλογή. Είτε αυτή είναι πολιτική πράξη είτε είναι μία λύση για το προσωπικό αδιέξοδο. Το πώς θα ζήσουμε ή όχι είναι 
επιλογή. Το ποιον θα αποφασίσουμε να κατηγορήσουμε ή όχι για τις 
επιλογές μας είναι και αυτό επιλογή. Η αυτοκτονία είναι όμως ταυτόχρονα 
μια βαθειά ρομαντική πράξη. Τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγω. Το να 
αποφασίσεις πότε και πως θα τερματίσεις τη ζωή σου υποδηλώνει για μένα 
μια βαθειά πίστη στο ιδανικό, το ιδεατό. Πάντως στην περίπτωση του 
Περικλή Γιαννόπουλου, που πραγματευόμαστε στην παράσταση, υπάρχει 
σίγουρα αυτή τη πτυχή.

Ταυτότητα Παράστασης

Παράσταση βασισμένη στα ημερολόγια της Σοφίας Λασκαρίδου

Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Μουσική Σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης

Επιμέλεια φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Τσιμπρικίδου

Φωτογραφίες:  Σταύρος Χαμπάκης

Ερμηνεύουν:  Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αμαλία Νίνου, Αριστέα Σταφυλαράκη, Μαριέττα Σγουρδαίου

Περισσότερες πληροφορίες:

www.4frontal.com &  www.facebook.com/4Frontal?fref=ts

Στοιχεία Παράστασης

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: Παρασκευή, 27 Ιανουαρίου

Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή και  Σάββατο στις 21.15, Κυριακή στις 19.00

Διάρκεια παράστασης : 70' (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές Εισιτηρίων:                  Γενική είσοδος 12 € –  φοιτητικό/ανέργων 8 € – ατέλειες 5 €

                                                      Παρασκευή γενική είσοδος 10   

Ειδική τιμή προπώλησης: από Δευτέρα 16/1 ως Πέμπτη 26/1

όλα τα εισιτήρια για όλες τις παραστάσεις στην τιμή των 8 ευρώ.

Προπώληση: viva.gr, 11876, Media Markt, Public, SevenSpots, Βιβλιοπωλεία «Ευριπίδης»

Θέατρο: Κεντρική σκηνή, Θέατρο 104 || Ευμολπιδων 41.Γκάζι  .Στάση Μετρό Κεραμεικός || Τηλέφωνο: 2103455020 – 6940290312 || www.104.gr