Ο συγγραφέας Μ γράφοντας είναι σε μόνιμη σύγχυση. Δίπλα του ο Β γράφει και αυτός, και ο Μ νομίζοντας πως είναι το είδωλό του συγχύζεται περισσότερο νομίζοντας πως ο Β είναι ο άλλος του εαυτός.. Η σύγχυση όμως προχωρά περισσότερο αφού απέναντί του θα του έχει ως είδωλο, τώρα, τη φίλη του Μαρία που στη συνέχεια «μεταμορφώνεται» σε Β με αποτέλεσμα να μπλέκεται η σεξουαλική του ταυτότητα και επιθυμία. Σύγχυση διαρκής που επιδεινώνεται περισσότερα με πρόσωπα που ο Μ έχει γνωρίσει για λίγο κάπου αλλού και τώρα κάνουν την εμφάνισή τους στον δικό του το χώρο, φέρνοντας όμως, μαζί τους, τις δικές τους προσδιορισμένες επιθυμίες, που θα προσπαθήσουν να τις περάσουν ως δικές του. Οι επισκέπτες του Μ, φεύγουν χωρίς να τον οδηγήσουν σε προσδιορισμό ταυτότητας, ενώ ο Β δίπλα του με την κριτική του προσπαθεί να βοηθήσει τον Μ. Αυτός ψάχνεται-ψάχνεται και πιστεύοντας πως βασικά είναι ομοφυλόφιλος θα κουβαλάει τύπους από το δρόμο για ισχυροποιήσει, αποκαλύψει οριστικά τον προσανατολισμό του και να πάψει να βασανίζεται. Όμως τίποτα δεν αποδεικνύεται. Ούτε με την επίσκεψή του στο μπορντέλο με την καλόκαρδη Ρούλα.
Στη Β΄ Πράξη αποκαλυπτικό φλας-μπακ , στην παιδική ηλικία του Μ. Μια υπερπροστατευτική μαμά και ένα δύσκολο αγοράκι και χίλιες αναμνήσεις! Όμως στην επιστροφή στο σήμερα τον περιμένει η σκληρή κριτική του Β. και η συνέχεια της ιστορίας, χωρίς όμως πάλι να μπορεί να βρεθεί ένας σαφής προσδιορισμός. Ακόμη και όταν η Ρούλα στην Τρίτη Πράξη θα κάνει δυναμικά την εμφάνισή της . Τίποτα δε βγαίνει, τίποτα δεν ξεκαθαρίζει και η αγωνία του συγγραφέα κορυφώνεται! Περισσότερες επαφές μήπως και μάθει τι κρύβεται μέσα του… Η ζωή όμως θα τον φέρει αντιμέτωπο και με άλλους ανθρώπους, έξω από το πρόβλημά του. Συμμορίες, κλέφτες και ληστές. Στη Δ’ Πράξη ώριμος πλέον συγγραφέας, θα δεχτεί όλους όσους είχε συναντήσει στο παρελθόν, ακόμη και τον παλιό του εαυτό και τελικά θα ομολογήσει πως δεν έψαχνε για την ταυτότητά του αλλά για ανθρώπους για να χτίσει τούτο το έργο, θυσιάζοντας την οιανδήποτε ηδονή για την έμπνευση, τη συγγραφή!
ΣΥΝΟΨΕΙΣ
Λέξεις, φαρμακερές λέξεις, 1970
7 άνδρες - 2 γυναίκες
Ορατά και οράματα, 1971
3 άνδρες- 2 γυναίκες
Έκθεση Πεπραγμένων, 1972
4 άνδρες - 2 γυναίκες
Τρία μονόπρακτα, 1973
3 άνδρες- 2 γυναίκες
Αδάμ, Εύα και εμείς, 1979
2 άνδρες - 1 γυναίκα
Εγώ είμαι ή ο Εφιάλτης, 1979
1 άνδρας
Το τέλος του Καπιταλισμού, 1984
3 άνδρες- 4 γυναίκες
Πατροκτονία, 1983
2 άνδρες
Φυλακές, 1983
7 άνδρες - 2 γυναίκες
Σωκράτης, 1984
6 άνδρες - 3 γυναίκες
Εκλογές αλά Ελληνικά, 1985
Πολυπρόσωπο
Φωτογραφίες, 1986
4 άνδρες - 2 γυναίκες
Νύχτα, μάνα της ημέρας, 1986
3 άνδρες- 2 γυναίκες
Σαβούαρ Βίβρ, 1996
4 άνδρες - 2 γυναίκες
Ατελής ταυτοπροσωπία ή Ημιτελής Προσωπογραφία, 1997
6 άνδρες - 2 γυναίκες
Αγία Οικογένεια Παπαδοπούλου, 1998
3 άνδρες- 2 γυναίκες
Ξαναζεσταμένη σούπα,
2 γυναίκες
Λέων, Λένα, 2000
4 άνδρες - 4 γυναίκες
Λαβύρινθος, 2008
2 άνδρες - 2 γυναίκες
Θολό φως, 1998
4 άνδρες - 3 γυναίκες
Και ήλθεν η ... νύχτα., 1997
3 γυναίκες
Κυκλογράφημα,
2 άνδρες - 2 γυναίκες
Εικονική πραγματικότητα, 2004
3 άνδρες- 2 γυναίκες
Αχιλλέας ΙΙ, 1979
7 άνδρες - 1 Γυναίκα
Εξωγήινος, 2011
2 άνδρες - 1 γυναίκα
Αποσύνθεση, σύνθεση σωμάτων και πνευμάτων, 2012
4 άνδρες - 4 γυναίκες
ΒΙΜ, 2011
3 άνδρες- 1 γυναίκα
Ταξίδι χωρίς τέλος, 2015
2 άνδρες - 1 γυναίκα
Σκοτεινή ύλη, 2015
2 άνδρες - 2 γυναίκες
Διπλή ζωή, 2017
3 άνδρες- 2 γυναίκες
Λόλα. Love - Machine, 2017
2 άνδρες - 1 γυναίκα
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η ανατομία της ψυχής στο θέατρο του Γιάννη Πάτση
Με το θεατρικό συγγραφικό έργο του Γιάννη Πάτση ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή πριν 10 χρόνια, όταν μου ζήτησε να είμαι στο πάνελ που θα παρουσίαζε τ...
Ένας Αχιλλέας με πολλές αχίλλειες πτέρνες
Ο Αχιλλέας ΙΙ του Γιάννη Πάτση πολιτογραφείται στην απέραντη επικράτεια των μυθολογικών μεταγραφών για το θέατρο, η οποία αρχίζει από τον ...
Ἡ ἐποχὴ τῶν ἀνδρείκελων. Βίμ, Λόλα, Ἀχιλλέας ΙΙ, Ἀποσύνδεση καὶ ἀνασύνδεση σωμάτων καὶ πνευμάτων
Στὴ σκηνὴ πάνω, παρουσιάζονται ἔμβια ὄντα (ἄνθρωποι, ζῷα, θεοί, ἡμίθεοι, ἀποκυήματα τῆς φαντασίας...), μαζὶ μ’ ἄβια. Γιὰ παράδειγμα ἀπὸ τὴ ρεαλιστι...
Η ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΤΣΗ
Ειδική μελέτη πάνω στα έργα: Λόλα και Εξωγήινος.
Το έργο του Γιάννη Πάτση δεν απέχει πολύ από τον κανόνα της ιδιαίτερη...
