Δύο κεντρικά πρόσωπα.  O Θωμάς και η Φωτεινή. Γύρω στα 45. Ο Θωμάς μένει στην Αθήνα και η Φωτεινή στον Βουβοπόταμο Πρέβεζας, με πληθυσμό 200 κατοίκους δίπλα στον ποταμό Αχέροντα. Κι οι δυο τους θέλουν να αλλάξουν τον τόπο διαμονής τους με την ελπίδα ότι θα αλλάξει και η μίζερη ζωή τους προς το καλύτερο.
Ο Θωμάς φοβισμένος, πνιγμένος στα χρέη, παρασυρμένος στη δίνη της κρίσης θέλει να ξαναπαντρευτεί και να βρει ένα ήσυχο καταφύγιο στην επαρχία και η Φωτεινή, πνιγμένη στη μοναξιά και τη μαυρίλα της ελληνικής επαρχίας θέλει να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Να πάει στην Αθήνα.
Οι δυο τους αρχικά επικοινωνούν με γράμματα, καθώς η Φωτεινή δεν γνωρίζει Internet. Κάποια στιγμή αποφασίζουν να συναντηθούν στον Βουβοπόταμο, το χωριό της Φωτεινής, για να γνωριστούν καλύτερα με σκοπό το γάμο.
Το σπιτάκι της Φωτεινής μικρό, γεμάτο χώματα και νερό που κατεβάζει συνέχεια ο Αχέροντας. Ο μικρός αυτός χώρος στην εξέλιξη του έργου γεμίζει από τους Εφιάλτες τους (Βραχνάδες).
Οι Βραχνάδες του Θωμά είναι…. Η εικοσάχρονη κόρη του που την έχει εγκαταλείψει μετά το διαζύγιό του, ο Μιχάλης βαφτισιμιός και συναίτερός του στο βιβλιοπωλείο που διατηρεί στο κέντρο της Αθήνας, ο οποίος συνεχώς του υπενθυμίζει τα οικονομικά τους προβλήματα και ένας Ιρακινός μετανάστης.
Οι Βραχνάδες της Φωτεινής είναι… Η νεκρή της μάνα μαζί με τον πατέρα της και μια θεία (ο πατέρας και η θεία είναι παραδοσιακός μουσικός και αυθεντική ηπειρώτισσα μοιρολογίστρα) και ένας νταλικέρης από τα Γιάννενα, παντρεμένος, που η Φωτεινή διατηρεί μια βασανιστική σχέση μαζί του για πολλά χρόνια.
Έτσι το μικρό δωμάτιο γεμίζει σιγά σιγά και μεταμορφώνεται σε έναν χώρο υποδοχής ψυχών που αποζητούν έλεος και δικαίωση. Οι δύο ήρωες κοιτώντας ο ένας τον άλλον αντιλαμβάνονται ότι δεν έχει κανένα νόημα η φυγή. Σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν καταφύγουμε ό,τι υπάρχει μέσα μας θα μας ακολουθεί.
Ένας είναι ο τρόπος να προχωρήσουμε μπροστά. Ν΄ αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Ο μοναδικός!