Η Σελήνη επιστρέφει από την Ισλανδία φανερά αναστατωμένη. Στο αεροσκάφος προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις της. Μιλάει για την απώλεια. Για την αποπλάνηση του Ήλιου σε προχωρημένη ηλικία, για το πώς θα εκστομίσει αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός μπροστά στα παιδιά τους και τον θείο κόσμο τους. Στην αμέσως επόμενη σκηνή παρατίθεται η προηγούμενη δράση, αυτή της αναχώρησης προς τη παγερή χώρα του ευρωπαϊκού βορρά. Στο ταξίδι προς την Ισλανδία, ο Ήλιος θα εκπλαγεί από το αναπάντεχο κάλλος του Πρίαπου, το οποίο αντικρίζει –τυχαία, πλην καθοριστικά- στη διπλανή θέση του airbus. Ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα θα κατακλύσει το είναι του. Η σάρκα του θα ξυπνήσει και θα θυμηθεί. Οι αποφάσεις –στον αέρα- θα παρθούν εν βρασμώ και η προαιώνια σχέση του με τη Σελήνη θα δοκιμαστεί συθέμελα. Η τρίτη και τελευταία σκηνή διαδραματίζεται στη γη πια, δίχως λόγια. Οι  τρεις κεντρικοί ήρωες θα χορέψουν Μπαχ εν μέσω συναισθηματικού κατακλυσμού αλλά και βίαιης τιμωρίας για την ασέβεια και την ειρωνεία. Ο θεός της γης θα επικρατήσει κατά κράτος, σπέρνοντας –κυριολεκτικά- το χωρισμό.