30^ο Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου στο Κάιρο

Το Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου στο Κάιρο της Αιγύπτου ξεκίνησε το 1988 από τον τότε Υπουργό Πολιτισμού της χώρας, Farouk Hosny, ο οποίος επιθυμούσε να βάλει την Αίγυπτο στον διεθνή θεατρικό χάρτη. Έκτοτε, οργανώνεται σε ετήσια βάση με εξαίρεση το διάστημα 2011-2016 που η πολιτική κατάσταση στη χώρα δεν επέτρεψε την υλοποίησή του. Φέτος συμπλήρωσε τα 30 του χρόνια σε μια πολύ μεγάλη διοργάνωση, με τη συμμετοχή πολυάριθμων καλλιτεχνών κυρίως τον αραβικό κόσμο αλλά και από την Ευρώπη, σε ένα εκτενές πρόγραμμα παραστάσεων, εργαστηριών, διαλέξεων και συζητήσεων, από την 1^η έως και τις 8 Σεπτεμβρίου 2023.

Ψυχή του Φεστιβάλ ο Πρόεδρός του, ο καθηγητής Sameh Mahran, που είναι και καταξιωμένος θεατρικός συγγραφέας. Όπως και ο ίδιος σημειώνει στο κείμενό του στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ ο στόχος δεν είναι η αθρόα προσέλευση του κοινού ή οι μεγάλες παραστάσεις αλλά η συμμετοχή και η παρουσία θεατών που επιθυμούν να συνδιαλλαχθούν κριτικά με τις προτεινόμενες παραστάσεις. Ο πειραματισμός για τον καθηγητή ταυτίζεται σχεδόν με την έννοια της αέναης προσπάθειας να κατανοήσει κανείς τον κόσμο, τον εαυτό του και την τέχνη, με τις συνεχείς δοκιμές και τις απόπειρες να εξελιχθεί και να προχωρήσει. Άλλωστε, κάθε πρόοδος που έχει συντελεστεί στον κόσμο αυτό προέρχεται – εκουσίως ή ακουσίως – από έναν πειραματισμό. Πολύ σημαντική επίσης η παρουσία της δραστήριας Dina Amin, καθηγήτριας στο American University of Cairo, η οποία έχει και την ευθύνη των εργαστηρίων του Φεστιβάλ.

Έτσι στο Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου στο Κάιρο μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μέσα σε λίγες μέρες πολλές και διαφορετικές παραστάσεις, παραστάσεις τελείως διαφορετικής προέλευσης, φόρμας, αισθητικής, τεχνικής και υποκριτικής κατεύθυνσης, πολλές από τις οποίες δύσκολα θα χαρακτηρίζονταν πειραματικές. Παραστάσεις θεάτρου για παιδιά, παραστάσεις με κούκλες, παραστάσεις μονοδράματος, παραστάσεις stand-up comedy, παραστάσεις νέων αποφοίτων από δραματικές σχολές, κάποιες στα όρια του ερασιτεχνισμού αλλά και παραστάσεις έμπειρων επαγγελματιών βρήκαν χώρο κάτω από την ευρεία ομπρέλα του Φεστιβάλ. Φυσικά το τι είναι πειραματικό στο θέατρο είναι μια ανεξάντλητη και περίπλοκη συζήτηση ωστόσο στην περίπτωση του CIFET δεν χρειάζεται να τεθεί το ερώτημα: οποιαδήποτε παράσταση μπορεί να συμπεριληφθεί αρκεί να έχει ενδιαφέρον στη μορφή ή στη θεωρία της. Η αίσθησή μου είναι ότι αυτό που προέχει στο συγκεκριμένο Φεστιβάλ είναι η ανταλλαγή, η συνύπαρξη, οι συζητήσεις και τα διαφορετικά ερεθίσματα. Αυτή η επαφή των θεωρητικών και των καλλιτεχνών, η συνεχής ροή των πληροφοριών και των δραστηριοτήτων, ο ασταμάτητος προβληματισμός επί δέκα ημέρες για το κάθε τι, οι συζητήσεις καθ’ οδόν και οι διαφωνίες είναι ο πυρήνας του Φεστιβάλ του Καΐρου. Ταυτόχρονα, η όλη διοργάνωση είναι μια σοβαρή προσπάθεια της Αιγύπτου να διατηρήσει και να εγκαθιδρύσει αυτόν τον κομβικό της ρόλο ως σταυροδρόμι και σημείο συνάντησης μεταξύ των ηπείρων και στον τομέα της τέχνης και του πολιτισμού.

Εντυπωσιακά θέατρα, καλοφτιαγμένα και άνετα άνοιξαν τις πόρτες τους για να υποδεχθούν τους πολυάριθμους καλεσμένους του Φεστιβάλ από όλο τον κόσμο (λιγότεροι οι ευρωπαίοι) αλλά και το αιγυπτιακό κοινό που είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις παραστάσεις του εντελώς δωρεάν και να πάρει μέρος σε αυτήν την πολυήμερη γιορτή.

Παραστάσεις από την Αίγυπτο, τη Γαλλία, το Μπαχρέιν, το Ιράκ, την Τυνησία, τη Γερμανία, την Αρμενία, την Παλαιστίνη, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Συρία, την Ιταλία, τη Γεωργία, το Κονγκό, τη Λιθουανία, την Αλγερία, τη Σαουδική Αραβία αλλά και την Ελλάδα παρουσιάστηκαν στο Εθνικό Θέατρο του Καΐρου, τ