I’m nobody! Who are you?

Are you nobody, too?

Then there’s a pair of us — don’t tell!

They’d banish us, you know.

How dreary to be somebody!

Emily Dickinson

Κόκκινο.

Αίμα.

Παντού.

Κόκκινο.

Αίμα.

Στον καναπέ.

Στο πάτωμα.

Στις δαιδαλώδεις κρύπτες της ύπαρξης.

Εντόσθια, σπλάχνα, μέλη ωμά

Αποκομμένα με βία.

Γλιστρούν, κρέμονται, μπερδεύονται γεμίζουν δυναμικά το χώρο.

Ανοιχτές οι φλέβες του επέκεινα.

Θραύσματα από γυαλί στην ψυχή, καρφιά κάτω από τη γλώσσα

Πληγώνουν αόρατα.

Μάτια που δεν κράτησαν εικόνες.

Χέρια που δεν άφησαν την ομορφιά να τα κάψει.

Ηλεκτρικές ώσεις...

Ζωές

Στα άκρα.

Βουλιάζουν.

Ανεπαίσθητα. Ασυναίσθητα.

Στο σκοτάδι κρύβεται το φως.

Στις σκιές ανάσες παλεύουν.

Αφετηρία

Ο θάνατος.

Ποιοι είμαστε;

Ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε;

Και ποιοι φαίνεται ότι είμαστε;

Σπόρος ζωής

Στείρος.

Κρατάμε την ανάσα όσο δεν παίρνει

Σε μια διελκυστίνδα υπομονής κι ανοχής.

Ψυχαναγκασμού κι ευγένειας.

Φόβου και καταπίεσης.

Σιωπηλοί απ έξω.

Φλύαροι και φουρτουνιασμένοι εντός μας.

Ήρεμη λίμνη η εικόνα

Μετασχηματίζεται σε καταρράκτη που βρυχάται.

«Cry»

Έκρηξη

Big Bang

Κι ύστερα...

Μνημείο πεσόντων στη μάχη του εγώ.

Κι ύστερα...

Όλα αεροστεγώς ήρεμα.

Το εκρηκτικό και ανευλαβές θέατρο της Λένας Κιτσοπούλου.

Μια εμπειρία τόσο ιδιαίτερη, σπάνια και μοναδική όσο και η δημιουργός της.

Ένα θέατρο ουσίας, σύγχρονο, σημερινό που ταρακουνά και θέτει ερωτήματα.

Ακομπλεξάριστο κι ανοιχτό.

Που αποφεύγει την πεπατημένη.

Με ιδιότυπο χιούμορ

Και απόλυτα αναγνωρίσιμη ταυτότητα.

Ένα θέατρο απροκάλυπτα αποκαλυπτικό

Για το θυελλώδες έρεβος της ψυχής.

«Τα θέματα συζήτησης είχαν επιλεγεί προσεκτικά. Όλοι ήταν αποφασισμένοι να «περάσουν καλά».

Τότε πώς και γιατί «ξέφυγε» έτσι η βραδιά;

Στην κόψη του ξυραφιού, το «Cry» (κλάμα…; κραυγή...;) διερευνά καταρχάς τα όρια της ευγένειας. Πότε ακριβώς πεθαίνει η ευγένεια και γεννιέται η βία;

Τέσσερεις άνθρωποι, οι οποίοι δεν θέλουν να επικοινωνήσουν παρ’ όλο που είναι αναγκασμένοι να συνυπάρξουν αυτή τη βραδιά με το ζόρι, από κάτι πολύ μικρές αφορμές και όχι άξιες δολοφονίας, ο ένας δολοφονεί τον άλλον.

Εξαιρετικοί «συνδαιτημόνες» σε αυτό το «δείπνο» ψυχαναγκασμού, φόβου και παθητικά εξεγερεμένου εαυτού ο Νίκος Καραθάνος, η Λένα Κιτσοπούλου, η Μαριλένα Μόσχου και η Πωλίν Ουγκέ.

Να μην ξεχάσω: Frank Sinatra - My Way  

https://www.youtube.com/watch?v=qQzdAsjWGPg

Η ταυτότητα της παράστασης

«Cry» της  Λένας Κιτσοπούλου

Κείμενο-σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου

Δραματουργική επεξεργασία: Άννα Λεμονάκη

Σκηνογραφία: Λένα Κιτσοπούλου

Φωτισμοί:  Renato Campora

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Ηχητική επιμέλεια: Samuel Schmidiger

Επιστημονικός συνεργάτης: Thomas Jammet

Σκηνογραφική εκτέλεση: Lucy Meyer

Παραγωγή: Bleu en Haut Bleu en Bas

Φωτογραφίες: Yuri Tavares

Παίζουν: Νίκος Καραθάνος, Λένα Κιτσοπούλου, Πωλίν Ουγκέ, Άννα Λεμονάκη, Μαριλένα Μόσχου

** Emily Dickinson,  I’m nobody! Who are you?

* Υστερόγραφο: Ό,τι μένει από το ορμητικό κύμα της καθημερινότητας είναι μόνο η αφορμή...