Αυτές τις μέρες του εγκλεισμού και της εσωστρέφειας, της αναγκαστικής συνύπαρξης και του επιβεβλημένου αποχωρισμού, μαθαίνεις να εξασκείς τη μνήμη. Προσπαθείς να ενεργοποιήσεις την πεπερασμένη εικόνα. Εξασκείσαι στο να ανακαλείς τη μυρωδιά. Πολεμάς να θυμηθείς την αίσθηση. Κι έτσι η φαντασία σου διευρύνεται. Ώστε όταν θα βρεθούμε ξανά η επαφή μας θα γίνει έκρηξη∙ οι δημιουργίες μας θα οδηγήσουν, είμαι σίγουρη, σε μονοπάτια νέα το μυαλό και τις αισθήσεις μας. Πάντα η στέρηση οδήγησε στον οργιώδη σπόρο κι αποχή σε τέκνα θαυμαστά. Κι ο έρωτας, η τέχνη μας, θα είναι εκεί, έτοιμος να δεχθεί παραστάσεις νέες, που θα μας κάνουν να τα ξεχάσουμε όλα αυτά.