Η Μέρα Μετά: Χριστίνα Καραβεζύρη

  •  Δημοσιεύτηκε στις: 02/04/2020

Η μέρα μετά;

Δεν την ξέρω

Μου φάνηκε πως πονούσα

Καθρεφτιζόμουν σε μικρά αντικείμενα

Καθρεφτάκια

Άνοιγα κι έκλεινα το παράθυρο

Μαντηλάκια ντετόλ – οινόπνευμα

Ασφυξία

Πακετάροντας ρούχα, βιβλία

Η μέρα μετά

Πού θα πάω;

Μικροί χάρτινοι στίχοι – ημερολόγια τοίχου

Δάγκωνα σκέψεις και τις έφτυνα

Θαρρείς το στόμα μου είχε γεύση αντισηπτικού

Χα!

Ηλεκτρικό σκουπάκι αντί για σκούπα

Μικρά μπουκαλάκια με άρωμα – δείγματα για την τσάντα – μπορούσα να απολυμανθώ σε περίπτωση που όλα τέλειωναν

Η μέρα μετά

Φορτιστές αναρίθμητοι

Πινέλα ζωγραφικής

Μια χτένα

Ό,τι μπορούσα να μαζέψω

Τίποτα σπαρακτικό

Ένα ζευγάρι πέδιλα – αναρωτιόμουν αν ήθελα να τα πετάξω ή να τα πάρω μαζί μου

Η παλιά ζωή

 

Η μέρα μετά

Μεταλλικά κουτιά που μέσα τους ανακάλυπτα δισκία παρακεταμόλης

Μικρά κρησφύγετα μνήμης

Έτριβα επιφάνειες

 Ίσως για να μην αφήσω ίχνη

Το σπίτι είχε γεμίσει αντικείμενα - τι θα έπαιρνα μαζί μου;

Φλυτζανάκια καφέ πολύτιμα – «ένα εσύ ένα εγώ …»

Κομματάκια θλίψης ανάμεσα σε πακέτα ζάχαρη…ρύζι…

«Το ρύζι πρόσεχέ το!» λέει η μάνα μου…

«Να το ξεπλένεις πάντα…»

Ξέπλενα τη ζωή μου

Αδιάλυτες ώρες

Μπορούσα να τις θυμηθώ…

μόνο που τώρα δεν μου έρχονταν στο μυαλό

Με τη βαλίτσα να χάσκει πάνω στο πάτωμα σα να θέλει να κουβαλήσει και σαν όχι – σα να λέει « Έρχομαι» και σαν «Μη!»

 

Πού είναι το σπίτι;

Σ' αγαπώ – Έρχομαι – Τίποτα Σπαρακτικό

Η Μέρα Μετά

Στο αεροπλάνο όλοι βουβοί

Πρώτη φορά δεν κοίταξα έξω…

Καθόμουν με σταυρωμένα τα χέρια ν' αγγίξω όσο το δυνατόν λιγότερα

Γύρισα σπίτι…

Τα χέρια μου πονάνε στο νερό…

Θυμήθηκα εκείνη την ταινία με τη Μέριλ ΣτριπΔούλευε σε εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας κι είχε μολυνθεί

«Η εξαφάνιση της Κάρεν Σίλκγουντ»

Γδέρνω το σώμα μου με σαπούνι…